Μαγειρεύω από μικρό παιδί...
Μεγάλωσα μέσα σε ένα πάρκο, δάσος μου φαινόταν όταν ήμουν μικρός.
Γειτονιά δεν είχαμε να έχω άλλα παιδιά να παίξω. Το βράδυ κοιμόμουν σε ένα κρεββάτι μέσα στην κουζίνα όπου η μητέρα μου έβραζε ρεβίθια και φασόλια μιας και είχαμε νυχτερινό ρεύμα και με έπαιρνε ο ύπνος με τη μυρωδιά των οσπρίων. Ωραία χρόνια... περίπου...
Τέλος πάντων. Μεγαλώνοντας αγάπησα τα φυτά και τη βιολογία. Μπήκα στη Γεωπονική και απογοητεύτικα.
Συνέχιζα όμως να κάνω κέικ και γαλακτομπούρεκα. Και μετά ήρθε ο Ράμα.. Ο σκύλος.. και μου άλλαξε τη ζωή. Και ναι, μιλάω σοβαρά. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ωραία ιστορία που ίσως να σας την πω μια φορά.
Ήθελα να ασχοληθώ επαγγελματικά με τη μαγειρική. Δεν ήξερα πως. Τότε μπήκα στο Μάστερσεφ. Εκεί να δεις απογοήτευση. Αλλά και αυτή είναι μια ιστορία για άλλη φορά.
Εν τέλει, έπιασα δουλειά σε ένα καλό εστιατόριο και κάπως ξεκίνησα. Και μετά ήμουν στο ξεκίνημα της καριέρας ενός τηλεοπτικού φαινομένου.. και έμεινα εκεί 8 χρόνια. Και τώρα ξεκινω΄αυτό.. τι θα βγει ποιος ξέρει...
Ένα ξέρω.. η ζωή σε πάει σε ενδιαφέροντα μέρη αν την αφήσεις. Δεν την άφησα τα τελευταία 8 χρόνια. Καιρός είναι να την ξαναφήσω..